Tryby warunkowe

W języku angielskim występują trzy podstawowe tryby warunkowe:

Typ 1

Budowa: 'if' + the Present Simple Tense - the Future Simple Tense

If you do it, I will be very angry.

Jeśli to zrobisz, będę bardzo zły.

Możliwy jest odwrotny szyk zdania:

I will be very angry if you do it.

Będę bardzo zły jeśli to zrobisz.

Należy jednak pamiętać o tym, że po słowie 'if' zawsze występuje czas the Present Simple Tense.

Użycie: Odnosi się do teraźniejszości lub przyszłości. Warunek jest możliwy do spełnienia lub nawet całkiem prawdopodobny.

Typ 2

Budowa: 'if'+ the Past Simple Tense, podmiot + 'would' + czasownik w bezokoliczniku

If I had coffee, I would lend you some.

Gdybym miał kawę, pożyczyłbym ci trochę.

I would lend you coffee if I had some.

Pożyczyłbym ci kawę gdybym miał trochę.

Użycie: Odnosi się do terażniejszości lub przyszłości. Używamy go, kiedy warunek jest sprzeczny z faktami: jak w powyższym przykładzie (w rzeczywistości mówiący nie posiada tej kawy) lub kiedy warunek jest możliwy lecz niezbyt prawdopodobny.

Typ 3

Budowa: 'if' + the Past Perfect Tense, podmiot + 'would' + 'have' + III forma czasownika

If I had known that he was dishonest, I would not have lent him the money.

Gdybym wiedział, że on jest nieuczciwy, nie pożyczałbym mu tych pieniędzy.

I would not have lent him the money if I had known that he was dishonest.

Nie pożyczałbym mu tych pieniędzy gdybym wiedział, że on jest nieuczciwy.

Użycie: Odnosi się do przeszłości i opisuje warunek niemożliwy do spełnienia: nie został on spełniony i czynność nie nastąpiła.