AŃ LUSZANA BUNT

AŃ LUSZANA BUNT 755-763. Ań Luszan (703-757) pochodzenia persko-tureckiego, wychował się w Mongolii, ale jako młody człowiek przeniósł się do Chin, gdzie wstą­pił do armii. Bardzo szybko awansował, został gubernatorem wojskowym trzech okręgów w północnych Chinach i fawo­rytem cesarza Xuan Zonga z dynastii Tang. Po śmierci wszechwładnego cesarskiego premiera Ań Luszan bezskutecznie starał się o uzyskanie tego stanowiska. Ogarnięty gniewem, wrócił do swoich prowincji, ze­brał wojska i ruszył na Lojang, stolicę wschodniej części Chin. Po zdobyciu Lo­jang Ań Luszan ogłosił się cesarzem dy­nastii Wielki Jen. Jego zwolennicy ruszyli dalej na stolicę cesarstwa Cz'angan (Xian), jednakże przez pół roku marsz ich po­wstrzymywały siły cesarskie. W końcu Cz'angan został zdobyty, a cesarz uciekł. Ań Luszan z powodu choroby pozostał w Lojang, gdzie na początku 757 zamor­dował go albo niewolnik eunuch, albo knujący przeciw niemu najstarszy syn. Mimo to rozpoczęty przez niego bunt nie wygasł; przez sześć lat trwały jeszcze za­ciekłe walki, które kosztowały życie wielu ludzi. Bunt nie zakończył się powodze­niem, ale podważył prestiż władzy i stwo­rzył precedens, i od tej pory największe wpływy na dworze mieli dowódcy wojskowi, a nie uczeni.