ŻAKERIA

ŻAKERIA 1358. Francuscy chłopi w czasie STULETNIEJ WOJNY uciskami byli i przez żołnierzy angielskich, i przez włas­nych panów. Ich domy zostały zniszczone, a oni mogli pracować tylko wtedy, gdy nad ich bezpieczeństwem czuwała straż. Na noc chronili się w pieczarach, na bagnach i w la­sach. Żołnierze, grożąc im śmiercią, żądali od nich pieniędzy i jedzenia, panowie do­magali się zboża i bydła, gdyż musieli odbić sobie straty spowodowane przez dżumę. Żakeria, czyli powstanie chłopów francus­kich albo inaczej powstanie Jacques'a czy Jacques'a Bonhomme'a (pogardliwe prze­zwisko, które szlachta nadała chłopom), zaczęła się w pobliżu Beauvais, na północ od Paryża, w maju 1358; chłopi pod wodzą Guillaume'a Cale'a (zm. 1358) w imię spra­wiedliwości plądrowali okolicę, palili zamki i mordowali szlachtę. Przyłączyli się do powstańców paryskich pod wodzą Etienne'a Marcela (zm. 1358), który chciał obalić króla Francji Karola V (1338-1380). Po zgnieceniu powstania w Paryżu Marcel zo­stał zamordowany. Szlachta pod dowó­dztwem między innymi Karola II z Nawarry (1332-1387) przeprowadziła krwawą pacy­fikację, zabito wielu chłopów, pojmano i stracono ich przywódców, dokonywano rzezi rozproszonych powstańców. Patrz tak­że chłopów angielskich powstanie 1415.