ALEKSANDRA WIELKIEGO WYPRAWY WSCHODNIOIRAŃSKIE

ALEKSANDRA WIELKIEGO WYPRAWY WSCHODNIOIRAŃSKIE 329-327 p.n.e. Wy­ruszywszy z Ekbatany w Medii (starożytna kraina w obecnym północno-wschodnim Iranie) wojska Aleksandra Wielkiego (356-323) rozpoczęły trudny marsz na wschód (patrz aleksandra wielkiego pod­boje 334-323 p.n.e.). Dostawy żywności były tak znikome, że w końcu Aleksander wy­płacił żołd części armii i kazał zwolnionym żołnierzom zawrócić do kraju. W czasie tej wyprawy Aleksander znalazł ciało zasztyle­towanego Dariusza III (zm. 330), przeciw­nika, którego darzył szacunkiem. To dało mu jeszcze jeden powód do kontynuowania działań: pragnął bowiem ująć Bessosa (zm. 329), mordercę Dariusza. Aleksander opa­nował północną Partię oraz Sogdianę (dwie starożytne krainy perskie) i pojmał Bessosa. W tym czasie Dailamici uprowadzili jego ukochanego konia, Bucefała, ale gdy Alek­sander zagroził im surowymi karami, zwró­cili wierzchowca. Następnie Aleksander udał się na południe, a potem w kierunku północno-wschodnim, w stronę obecnego Kabulu w Afganistanie. Podbił Baktrię (sta­rożytna perska satrapia, która stała się póź­niej greckim królestwem) i w 327 poślubił Roksanę (zm. 311), baktryjską księżniczkę. Wojska Aleksandra odzyskały Sogdianę i zdobyły Gandharę, obecnie w północno--zachodnim Pakistanie. Powstanie w Baktrii i Sogdianie zmusiło Aleksandra do podjęcia długotrwałych działań. Stłumiwszy spisek przeciwko sobie, Aleksander w końcu 327 poprowadził swe wojska do Indii (patrz aleksandra wielkiego wyprawa do indii

327-325 p.n.e.).