ĆALUKJÓW WOJNA DOMOWA

ĆALUKJÓW WOJNA DOMOWA 1180-1189.

W chwili śmierci Mahmuda z Ghazni (1030) zachodnia dynastia Ćalukjów panowała nad ogromnymi terytoriami sięgającymi od Ka-thiawar do rzeki Kryszny (Kistny) w In­diach południowych. Na wschodzie posiad­łości dynastii graniczyły z terenami wschod­niej dynastii Ćalukjów, a na południu się­gały do rozrastającego się królestwa odrodzonej dynastii Ćolów. Podboje Mah­muda na północy (patrz mahmuda z ghazni podboje ok. 1000-1030) zakłóciły feudalne sto­sunki na południu, wskutek czego w pań­stwie Ćalukjów wybuchły dwie wojny domo­we, jedna w okresie 1156-1181 (patrz ćalu­kjów wojna domowa nsa-nsi), a druga z wasalnymi, telugujęzycznymi rodami Hoj-salów i Jadawów, sprzymierzonymi z rodem Kakatijów, który uzależniony był najpierw od wschodniej dynastii Ćalukjów, a po jej wchłonięciu przez Ćolów (1070) - od tych ostatnich. Ćalukjowie wyszli z tego trój­stronnego konfliktu pokonani, a królestwo ich straciło znaczenie. W 1189 ród Hojsala zajął obszary na południu w obecnym stanie Majsur (Karnatik), Jadawowie panowali na obszarach na południe od rzeki Narmady (Narbady). Okrojone królestwo Ćalukjów wciśnięte było między posiadłości tych dwóch rodów, a na wschodzie graniczyło z posiadłościami Kakatijów. Jednakże stan ten był chwiejny, panowanie nad strefą przybrzeżnego handlu zależało bowiem od zwierzchnictwa nad całym terenem Dekanu, a to uzyskał w XIV w. sułtanat delhijski (patrz delhijskiego sułtanatu najazdy na południowe indie