ANGIELSKO-SZKOCKA WOJNA

ANGIELSKO-SZKOCKA WOJNA 1513. Król Szkocji, Jakub IV (1473-1513), o przydom­ku „Rex Pacificator', gorąco pragnął przy­czynić się do przywrócenia równowagi sił w Europie i uniknięcia wojny. Jednakże gniew papieża skierowany przeciw Francji

doprowadził do zawiązania w 1511 Świętej Ligi zwróconej przeciw temu państwu. W 1512 Jakub odnowił „Dawne Przymie­rze' („Auld Alliance') z Francją i zdecydo­wał się zerwać pokój zawarty w 1491 z An­glią. Gdy doszło do wojny angielsko-fran-cuskiej, posłał królowi Anglii, Henrykowi VIII (1491-1547), ostatnie wezwanie do pokoju. Henryk odpowiedział w wojowni­czym tonie, domagając się, aby Szkocja uznała się za lennika Anglii, w 1513 Jakub IV najechał Anglię. Doszło do bitwy pod Flod-den. Szkoci byli dwukrotnie liczniejsi od Anglików, ci jednak rozporządzali lepszym uzbrojeniem, szczególnie jeśli chodzi o ar­tylerię. Szkoci zostali doszczętnie rozbici. Jakub poległ, a prócz niego zginęło jeszcze dziewięciu hrabiów i czternastu lordów. Henryk nie zgodził się na wyprawienie pogrzebu Jakubowi, którego ciało zaginęło. Ciężkie straty poniesione przez Anglików i wojna prowadzona przez Henryka we Francji uniemożliwiły kontynuowanie dzia­łań zaczepnych w Szkocji. Królem szkockim został syn Jakuba, Jakub V (1512-1542), wówczas roczne dziecko, który później pra­wie przez 30 lat prowadził uciążliwą wojnę przygraniczną.