AORNOS OBLĘŻENIE

AORNOS OBLĘŻENIE 327 p.n.e. Najwięk­szym sukcesem oblężniczym Aleksandra Wielkiego (356-323) było zdobycie fortecy Aornos w masywie Pir-Sar w pobliżu prze­łęczy Chajber, do której schronili się przed pościgiem Aleksandra wojownicy z okolicz­nych górskich plemion. Twierdza stała na skalnym płaskowyżu, na wysokości 2100 m. Aornos miało wystarczające zapasy żywnoś­ci, nie można więc było wziąć fortecy gło­dem, nie można było również zastosować zwykle używanych machin oblężniczych. Aleksander kazał zasypać wąwóz głębokości 240 m, by móc przeciągnąć katapulty i do­trzeć na północny skraj płaskowyżu. Pewnej nocy wziął ze sobą 30 ludzi i razem z nimi wspiął się po stromym zboczu, a gdy dotarli do ostatniego występu skalnego, Aleksander puścił swych ludzi przodem. Tubylcy ob­rzucili stok głazami zabijając wszystkich. Kolejnej nocy, przy dźwięku azjatyckich bębnów, Aleksander ponowił próbę; żoł­nierze jego osobistej gwardii wdarli się do twierdzy i zabili wszystkich Hindusów, którzy nie uciekli. Aleksander wzniósł oł­tarz ku czci bogini Ateny (najdalej na wschód położone miejsce jej kultu) po czym ruszył dalej w dół doliny Indusu (patrz aleksandra wielkiego wyprawa do indii 327-325 p.n.e.). Patrz również aleksandra wielkiego podboje 334-323 p.n.e.