ARABSKO-IZRAELSKA WOJNA

ARABSKO-IZRAELSKA WOJNA 1973 (wojna Jom Kippur, „październikowa wojna', woj­na ramadanu). Po zakończeniu sześciodnio­wej wojny w 1967 nieustannie dochodziło do starć między Arabami i Izraelczykami. Państwa arabskie, zawiedzione odmową Izraela przystąpienia do rokowań w sprawie zwrotu terytoriów okupowanych, niespo­dziewanie zaatakowały Izrael jednocześnie z dwóch stron. Atak nastąpił 6 paździer­nika 1973, w dniu żydowskiego święta Jom Kippur. Egipskie wojska prezydenta Anwara Sadata (1918-1981) zaatakowały ze wschodu, przekraczając Kanał Sueski, natomiast z północy wkroczyły do Izraela wojska syryjskie. Armie egipska i syryjska, do których dołączyły wojska irackie, jor-dańskie i libańskie, zadały ciężkie straty zaskoczonym Izraelczykom. Armia izrael­ska podjęła kontrofensywę, dotarła na od­ległość 20 km od Damaszku oraz prze­kroczyła Kanał Sueski, zdobyła zachodni brzeg kanału i zamknęła armię egipską w okrążeniu. Na wezwanie Stanów Zjed­noczonych i Związku Radzieckiego Izrael i Egipt zgodziły się na zawieszenie broni, ale walki toczyły się aż do przybycia w strefę walk jednostek pokojowych ONZ. Porozumienie w sprawie zawieszenia broni podpisano 11 listopada 1973. W porozu­mieniu pokojowym z 1974 Izrael zgodził się na wycofanie wojsk na Synaj, na za­chód od przełęczy Mitla i Gidi, a Egipt

zobowiązał się zmniejszyć liczebność swo­ich wojsk na wschodnim brzegu Kanału Sueskiego. Wytyczono również strefę bu­forową między Syrią a Izraelem, nadzoro­waną przez ONZ.