ARAGOŃSKI PODBÓJ SARDYNII

ARAGOŃSKI PODBÓJ SARDYNII 1323--1326. W 1295 król Aragonii Jakub II traktatem w Anagni zrzekł się praw do Sycylii w zamian za prawa do Sardynii i Korsyki (patrz sycylijskie nieszpory, wojna 1282-1302). Dominujące wpływy na Sardynii i Korsyce miały wówczas włoskie miasta Genua i Piza, przy czym Pizie pod­legały miasta Cagliari i Iglesias na Sardynii. Jakub, który pragnął powiększyć swoje śród­ziemnomorskie dzierżawy, opanował Sar­dynię dopiero w 1323 po wysłaniu tam floty pod dowództwem syna Alfonsa (1299-1336), późniejszego króla Alfonsa IV, w celu wy­parcia z Sardynii Pizańczyków i Genueń­czyków. W 1326 Iglesias i Cagliari znalazły się pod władzą Aragonii, Pizańczycy zostali pokonani, ale całkowicie wyparto ich i Ge­nueńczyków z Sardynii dopiero w 1421. Aragonia nie zdołała opanować Korsyki znajdującej się w rękach Genueńczyków. Ci

ostatni w 1434 zajęli całą Korsykę. Patrz także aragońsko-genueńska wojna 1352-