ASTURYJSKIE POWSTANIE

ASTURYJSKIE POWSTANIE 1934. Na począt­ku lat trzydziestych XX w. w Hiszpanii nastąpiło wyraźne zróżnicowanie stanowisk w łonie partii politycznych - polaryzacja nastąpiła wokół problemu praw i przywile­jów Kościoła rzymskokatolickiego. W 1934 zjednoczona partia socjalistyczna opraco­wała plan niedopuszczenia prawicowej, pro-kościelnej Confederación Espańola de De-rechas Autonomous (CEDA) do udziału w coraz bardziej zdezorganizowanym i des­potycznym rządzie. Socjaliści zamierzali zorganizować ogólnokrajowy strajk powsze­chny, powstanie w Madrycie i proklamować niepodległą republikę w Katalonii (patrz katalońskie powstanie 1934). 5 paździer­nika 1934 górnicy zrzeszeni w silnych zwią­zkach zawodowych o orientacji komunis­tycznej dali początek powstaniu w Asturii (region północno-wschodniej Hiszpanii), zajmując miasto Oviedo, i w ciągu kilku godzin przejmując władzę w wielu ośrod

kach prowincji. Jednakże Francisco Franco (1892-1975) wprowadził do Asturii hisz­pańską Legię Cudzoziemską oraz wojska rządowe i w ciągu dwóch tygodni brutalnie zdławił powstanie. Górnicy spalili kościoły i zabili około 40 osób, w tym 29 księży. Wojska rządowe zabiły około 3000 i uwię­ziły około 35 tysięcy ludzi. Więźniów tor­turowano, procesy sądowe toczyły się jeszcze przez większą część 1935. Okrucieństwo rządu podzieliło społeczeństwo hiszpańskie i przyczyniło się do wybuchu HISZPAŃ­SKIEJ WOJNY DOMOWEJ 1936-1939.