ASYRYJSKO-HURYCKIE WOJNY

ASYRYJSKO-HURYCKIE WOJNY ok. 1350--1245 p.n.e. W drugim tysiącleciu w Ana­tolii (obecnie Turcja), jednocześnie tworzyli swe imperia Asyryjczycy i Huryci (patrz

HURYTÓW PODBOJE ok. 1700-ok. 1500 p.n.e.). Oko-

ło 1700 Huryci doszli do władzy w pó-łnocno-wschodniej Anatolii; około 1670 w stolicy Assur (Asz-Szarkat, Irak) nad rzeką Tygrys rozpoczęła rządy najstarsza dynastia asyryjska. W tym czasie Asyria była uzależniona od królestwa Hurytów Mitanni. Około 1350 doszło do konfliktu między asyryjskim władcą Aszuruballitem (wzmian. ok. 1365-ok. 1330) i królem Mi-

tanni, Tuszrattą, ponieważ Asyria zaatako­wała Mitanni, prawdopodobnie z pomocą hetyckiego władcy Suppiluliumasa (ok. 1375-ok. 1335) (patrz hetycko-huryckie wojny ok. 1620-ok. 1325 p.n.e.). Królestwo Mi­tanni, już osłabione klęską zadaną przez Hetytów w 1380, straciło obszary w północ-no-wschodniej Mezopotamii, co przyczyniło się do powstania podwalin asyryjskiego imperium. W 1325 Mitanni i Asyria zawarły krótkotrwałe przymierze i wspólnie oswo­bodziły podporządkowane Mitanni królest­wo Hanilgabat spod władzy Hetytów. Jed­nakże według kronik asyryjskich, za pano­wania Adadnirari I (wzmian. ok. 1307-1275) w nieokreślonym bliżej czasie doszło do nowej wojny, w której Asyria pokonała dwóch kolejnych królów Mitanni. Królestwo Hanilgabat pozostało wrogiem Asyrii. Mimo wysiłków Hetytów i Babi-lończyków, by ocalić ostatnie królestwo huryckie, z uwagi na jego strategiczne zna­czenie w sprawowaniu kontroli nad po­łudniową Syrią, król Asyrii, Salmanassar I (wzmian. ok. 1274-1245) podbił je.