AURANGZEBA WOJNY 1636-1657

AURANGZEBA WOJNY 1636-1657. Szah-dźahan (1592-1666), władca państwa Mo-gołów w Indiach powierzył swemu synowi Aurangzebowi (1618-1707) w 1634 dowodź-

two 10 tysięcy jazdy. W 1636 został on nababem (wicekrólem) regionu Dekan; do jego obowiązków należało również zapew­nienie spokoju w niedawno podporządko­wanych sułtanatach Bidźapur i Golkonda i powstrzymanie ekspansji królestwa Mara-thów w zachodnim Dekanie. Aurangzeb zdobył liczne twierdze Marathów i opano­wał nowe terytoria, ale w 1644 został zdjęty z tego stanowiska. W 1645 został mianowa­ny gubernatorem przysparzającego wiele kłopotów Gudżaratu, a później został guber­natorem jeszcze bardziej kłopotliwego Bal-chu w Transoksanii (1647), gdzie jego woj­ska osiągnęły zdecydowane zwycięstwo nad wojowniczymi Turkami uzbeckimi. Jednak­że później armia Mogołów musiała się wy­cofać. Aurangzeb został gubernatorem pro­wincji Multanu w Afganistanie. Wezwany na odsiecz Kandaharu oblężonego przez Persów, przybył po jego upadku. Jego ob­lężenie zakończyło się niepowodzeniem (patrz mogołów wojna z persją 1649-1553). W 1650 uzyskał zwycięstwo nad Persami pod Szach Mir. W 1652 Aurangzeb oblegał Kandahar również bez powodzenia. Popadł w niełaskę i został ponownie wysłany do Dekanu (1653), gdzie walczył z powodze­niem z sułtanatem Golkonda (1656), ale ojciec narzucił mu zawarcie pokoju. Jego dalsze działania w Dekanie przerwał wy­buch MOGOŁÓW WOJNY DOMOWEJ