AURELIANA WOJNA PRZECIWKO ZENOBII

AURELIANA WOJNA PRZECIWKO ZENOBII 271 -273. Gdy Rzym zajęty był walką z Go­tami na Bałkanach (patrz rzymsko-gockie wojny), Zenobia (zm. po 274), królowa Palmiry, miasta w środkowej Syrii, opano­wała Syrię, znaczną część Azji Mniejszej i Egipt. W 271 ogłosiła swojego syna Wabal-lata (zm. 273?) augustem (cesarzem), a siebie augustą. Dowiedziawszy się o tym, nowy cesarz rzymski Aurelian (212P-275) popro­wadził wojska do Azji Mniejszej. W pobliżu Antiochii w 271 pobił pancernych kawale-rzystów i pieszych łuczników z Palmiry. Mimo pościgu Rzymian wojska Palmiry wycofywały się w całkowitym porządku. W 272 Aurelian zwyciężył je ponownie w bitwie pod Emesą (Homs, Syria), po czym obiegł Palmirę. Zenobia, która poje­chała po posiłki do Persji, została schwyta­na, a Palmira się poddała. Aurelian opuścił Palmirę, ale wkrótce wrócił, gdyż wybuchło tu powstanie. Rzymianie zdobyli Palmirę i obrócili ją w gruzy. Podobno Zenobia uczestniczyła w triumfie cesarza w 274.