BARONÓW ANGIELSKICH WOJNA

BARONÓW ANGIELSKICH WOJNA 1263- Król Henryk III (1207-1272) mimo Wielkiej Karty (Magna Carta) nadal usiło­wał sprawować nieograniczoną władzę. Jego baronowie pod wodzą Szymona Montforta (l 208?-1265), hrabiego Leicester, wystąpili przeciw królowi i jego kosztownej polityce popierania starań jego syna Edmunda o tron sycylijski. W 1258 baronowie zmusili króla do powołania komisji reform konstytucyj­nych, która również rządziła źle. Henryk odrzucił przyjęte wcześniej ograniczenia prawne i podjął walkę z partią reform. W 1263 Montfort stanął na czele buntu baronów. W bitwie pod Lewes w 1264 baro­nowie pobili wojska Henryka, a jego samego, wraz z synem i bratem, wzięli do niewoli. Władzę przejął Montfort, który wprowadził wiele reform, między innymi zwołał pierw­sze przedstawicielstwo stanów. Jednakże swoimi reformami zraził baronów. W 1265 uciekł syn Henryka, Edward (1239-1307) i zyskał poparcie Anglików i Walijczyków. Edward zwyciężył syna Montforta pod Ke-nilworth i 4 sierpnia 1265 odniósł zdecydo­wane zwycięstwo w bitwie pod Evesham. W bitwie tej Edward wzorował się na taktyce Montforta: tak ustawił wojsko, że przeciwni­cy chcąc przypuścić atak, musieli przejść przez wąski most wolno posuwającą się kolu­mną. Montfort poległ w bitwie. W ciągu dwóch lat bunt baronów został zduszony i przywrócono absolutną władzę królewską.