BIRMAŃSKA WOJNA DOMOWA

BIRMAŃSKA WOJNA DOMOWA 1551--1559. Po zabójstwie króla Birmy Tabins-wetha (1512-1550) państwo rozpadło się na kilka części, nad którymi panowali Mono-wie lub władcy birmańscy. Smim Htaw (zm. 1551), przywódca powstania Monów, zdobył Pegu i obalił monowskiego księcia, który wcześniej ogłosił się królem. Szwagier Tabinswetha, Bajinnaung podjął próbę zjed­noczenia kraju. Z pomocą najemników por-

tugalskich pokonał pretendenta do tronu pod Taungu i tam ogłosił się królem (1551). Ruszywszy na południe Bajinnaung zatrium­fował nad Smim Htawem w bitwie pod Pegu (wkrótce potem przywódcę Monów stracono). Dążąc do podporządkowania so­bie niespokojnych Szanów w Górnej Birmie, Bajinnaung podjął wielką wyprawę na pół­noc i zdobył opanowaną przez Szanów dawną birmańską stolicę Awa (marzec 1555). Wojska Bajinnaunga przeszły przez państewka Szanów zdobywając Hsipaw i in­ne miasta (1556), następnie kierując się na południe zajęły bez walki państwo Tajów Cziang Maj. Po odejściu Birmańczyków władca Laosu Setthathirat (1534-1571) wró­cił do Cziang Maj, aby odzyskać tron, który jego ojciec zdobył i przekazał mu jako swojemu następcy. Powrót Bajinnaunga uniemożliwił mu realizację tych planów. Setthathirat zawarł przymierze z Szanami i zwyciężył, ale w końcu zmuszono go do wycofania się, a jego sojusz z Szanami rozpadł się w 1559. Patrz także birmań-

SKO-LAOTAŃSKA WOJNA 1564-1565; SYJAMSKO--BIRMAŃSKA WOJNA 1548.