BIRMAŃSKA WOJNA DOMOWA

BIRMAŃSKA WOJNA DOMOWA 1426- Po śmierci Minhkaunga (zm. 1422) królem został jego syn Hsinbjuszin Thihatu (zm. 1426), który wraz z tronem dostał w spadku sąsiadujących, wojowniczych Sza-nów. W czasie karnej wyprawy przeciwko Szanom Hsinbjuszin został zdradzony przez żonę z rodu Szanów i zamordowany. W Gór­nej Birmie nasiliły się zamieszki; po osłabie­niu Awy pod rządami króla Mohnyinthado (zm. 1437) Szanowie zyskali przewagę. Na południu częściową autonomię zyskało bir­mańskie królestwo Taungu pod władzą Szana Soalu (zm. 1437) oraz Taungdwingyi, Yame-thin i Pinlaung, a pomocy w obronie przed Awą udzielili im Szanowie. Taungu zawarło przymierze z królestwem Monów, Pegu w Dolnej Birmie, celem najazdu na Prome (Pji), wasala Awy. Gdy w 1437 zmarł Soalu, król Pegu uczynił swego syna władcą Taun­gu. W 1440 Górna Birma znajdowała się w posiadaniu Awy oraz Szanów. Patrz także

BlRMAŃSKO-CHIŃSKA WOJNA 1438-1446.