BIRMAŃSKA WOJNA DOMOWA

BIRMAŃSKA WOJNA DOMOWA 1535--1546. Król Taungu (północno-wschodnia Dolna Birma), Tabinsweth (1512-1550) dą­żąc do zjednoczenia różnych królestw Bir­my, podjął wojenne wyprawy. Skierował się na północ, do urodzajnego obszaru Kyaukse, w pobliżu Awa, gdzie Birmańczycy, którzy uciekli przed atakiem Szanów z Mohnyin, przyłączyli się do jego wojsk, by powstrzy­mać najeźdźców. Po umocnieniu władzy w górnej dolinie Sittang Tabinsweth rozpo­czął podbój Pegu, królestwa Monów w Dol­nej Birmie (1535), łatwo zdobywając Bassein i Myaungmya w delcie rzeki Irawadi. W 1539 wkroczył do stolicy Pegu. Król Pegu musiał szukać schronienia w Prome (Pji). Tabinsweth ruszył do Prome, ale wycofał się, gdy z Awa przybyły wojska Szanów. Z pomocą najemników portugal­skich zajął miasta nad zatoką Martaban, Molamiaing oraz obszar przybrzeżny na południe od Tawaju (1541). Gdy po pięcio­miesięcznym oblężeniu poddało się Prome, Tabinsweth opanował całą Dolną Birmę, a większość książąt Monów została jego wasalami. W 1544 odparł atak Szanów na Prome i rozszerzył swoją władzę na górną część doliny Irawadi, aż do Paganu, gdzie w 1547 koronowano go na „króla całej Birmy'. Stolicą jego państwa zostało Pegu. W 1547 Tabinsweth usiłował podbić króles­two Arakan na zachodnim wybrzeżu Birmy, ale w czasie oblężenia stolicy, Mrohaungu, wojska syjamskie napadały na Tawoj, co zmusiło go do przerwania oblężenia i mar­szu na wschód, w stronę Syjamu (patrz syjamsko-birmańska wojna