BIRMAŃSKA WOJNA DOMOWA

BIRMAŃSKA WOJNA DOMOWA 1740--1752. W czasie gdy birmańscy władcy z dynastii Taungu byli zajęci w Górnej Birmie walkami z najeźdźcami z Manipuru

(patrz BlRMAŃSKO-MANIPURSKA WOJNA 1714-

-1749), doszło do powstania Monów, czyli ludu Tailang z Dolnej Birmy przeciw rzą­dom Taungu, powstańcy zdobyli Syriam i wybrzeże zatoki Martaban. Ogłosili nie­podległość i ustanowili niezależne króles­two, a królem w Pegu (dawnej stolicy) został były mnich. W 1743 Monowie ruszyli na północ, zdobyli Prome (Pji) i Taungu (pierwotna siedziba rządzącej dynastii); Bir­mańczycy w odwecie zdobyli Syriam (1743), ale Monowie odbili miasto i poprosili Fran­cuzów, aby pomogli im obronić to miasto oraz Pegu w 1751 do Pegu przybył de Bruno (zm. 1756), który pragnął zdobyć dla Francji Dolną Birmę. Król Binnja Dala (zm. 1774) zapoczątkował systematyczny podbój Górnej Birmy; Monowie obiegli Awę, birmańską stolicę za panowania dynas­tii Taungu, zdobyli miasto (1752) i do­prowadzili dynastię do ostatecznego upadku.