BIRMAŃSKO-CHIŃSKA WOJNA

BIRMAŃSKO-CHIŃSKA WOJNA 1438--1446. Chińska dynastia Ming dążyła do podbicia państewek Szanów w Górnej Bir­mie (patrz MONGOLSKO-BIRMAŃSKA WOJNA

1299-1300). Wojska chińskie pod dowództwem Wang Ji (zm. 1445) najechały państewka Szanów i początkowo odnosiły sukcesy pod Tagaung. W czasie marszu na Awę, stolicę i siedzibę króla Birmy Narapati (1443--1469), Wang Ji został pobity i poległ. W 1446 większe siły chińskie najechały Birmę, doszły do Awy, ich wódz zażądał, by Narapati poddał się i wydał wodza Szanów Thonganbwę (zm. 1446), któremu król udzielił schronienia. Thonganbwa, przewi­dując możliwość porażki Szanów, poddał się i wkrótce popełnił samobójstwo. Nara­pati również skapitulował i uznał zwierzch­ność dynastii Ming. Chińczycy zdobyli znaj­dujące się w posiadaniu Szanów miasto Pagan położone poniżej Awy, w dole rzeki Irawadi, i pomogli Narapati przywrócić spokój w Górnej Birmie.