BIZANTYJSKA REBELIA

BIZANTYJSKA REBELIA 976-989. Panowa­niu cesarza bizantyjskiego Bazylego II (958?-1025) zagroził wódz Bardas Skleros, szwagier poprzedniego cesarza Jana Tzimis-kesa (925-976). Obwołany cesarzem przez azjatycką armię bizantyjską, którą dowodził, i militeńskich Arabów, Skleros zdobył dużą

część Azji Mniejszej i bizantyjskiej Syrii. W marcu 979 wojska Bazylego pod wodzą Bardasa Fokasa (zm. 989) pobiły armię Sklerosa pod Pankalią; sam Skleros schronił się u swego przyjaciela, kalifa bagdadzkiego. W 988 Skleros przyłączył się do Fokasa, gdy ten zawiązał spisek mający na celu obalenie Bazylego i przejęcie władzy w Kon­stantynopolu. Bazyli pokonał Fokasa w na­stępnym roku, w bitwie pod Abydos, we Frygii. Fokas zmarł wkrótce po bitwie, a jego śmierć położyła kres rebelii. Patrz

także BlZANTYJSKO-MUZUŁMAŃSKA WOJNA