BIZANTYJSKA WOJNA DOMOWA

BIZANTYJSKA WOJNA DOMOWA 1207--1211. W 1204 krzyýowcy zdobyli i splàd­rowali Konstantynopol (Stambuù) (patrz krucjata czwarta 1202-1204) i z ziem cesar­stwa bizantyjskiego utworzyli cesarstwo ùa­ciñskie. Nie pobite przez nich resztki cesar­stwa bizantyjskiego rozpadùy siæ na trzy niezaleýne pañstwa: cesarstwo Trebizondy

nad Morzem Czarnym, Epir w zachodniej Grecji i cesarstwo nicejskie w Azji Mniej­szej. Cesarz bizantyjski Aleksy III Angelos (zm. 1211), który zbiegù z Konstantynopola, przyjàù azyl zaproponowany mu przez Tur­ków seldýuckich. Na nalegania Aleksego Seldýucy najechali w 1208 cesarstwo nicej­skie, by zmusiã jego wùadcæ Teodora I Las-karisa do abdykacji (Teodor przyjàù wczeú­niej tytuù cesarza). Wojska Teodora odparùy Turków, a ponadto obroniùy cesarstwo nicej­skie przed najazdami cesarzy Trebizondy i krzyýowców. Wszystkie trzy pañstwa - ni­cejskie, trebizonckie i epirockie - roúciùy pretensje do miana cesarstwa, co powodo­waùo nieustajàce napiæcia miædzy nimi, a po­nadto kaýde z nich z osobna walczyùo w Seldýukami. Napiæcie doszùo do szczytu, gdy wraz z Turkami cesarstwo Teodora najechaù Aleksy, który dàýyù do objæcia tronu w cesarstwie nicejskim. Teodor po­konaù Turków, wziàù do niewoli Aleksego i zamknàù go w klasztorze w Nicei. Aleksy wkrótce zmarù. Patrz takýe bizantyjska wojna domowa