BIZANTYJSKA WOJNA DOMOWA

bizantyjska wojna domowa 1321- Bizantyjski cesarz Andronikos II Paleolog (1260-1332) pozbawił tronu swo­jego wnuka, Andronikosa III Paleologa, zbuntowanego młodzieńca, który przez przypadek spowodował śmierć swojego bra­ta. W 1321 Andronikos młodszy, wspierany przez potężnych możnowładców bizantyj­skich niezadowolonych z wysokich podat­ków, wzniecił powstanie, zebrał wojska i z powodzeniem walczył przeciwko siłom cesarza. W 1325 Andronikos starszy uznał go za współcesarza i władcę prowincji Ma­cedonii i Tracji. Wnuk nadal stawiał opór, osłabiając cesarstwo bizantyjskie, walczące w tym czasie z Turkami osmańskimi (patrz

BlZANTYJSKO-TURECKA  WOJNA 1329-1338).

W 1328 Andronikos III zmusił Androniko­sa II do zrzeczenia się tronu i został jedy­nym władcą.