BIZANTYJSKA WOJNA DOMOWA

BIZANTYJSKA WOJNA DOMOWA 1094. Za

panowania energicznego cesarza Aleksego I Komnenosa (1048-1118) Scytowie, Turcy seldżuccy i Normanowie dokonywali częs­tych najazdów na cesarstwo bizantyjskie, wojska cesarstwa odpierały te ataki (patrz

BlZANTYJSKO-TURECKA WOJNA 1064-1081, NOR-

mańsko-bizantyjskie wojny). Chcąc utrzy-mać imperium w całości, Aleksy musiał poczynić ustępstwa na korzyść wielkich posiadaczy ziemskich. W 1094 rozpoczął bunt Konstantyn Diogenes (zm. 1094?), pretendent do tronu; korzystał on z pomocy Połowców, koczowniczego ludu tureckiego z terenów obecnej południowej Ukrainy. Przekroczywszy z Połowcami Dunaj, Kon­stantyn Diogenes pomaszerował na połu­dnie, obiegł Adrianopol (Edirne) w Tracji, został pobity jednak przez wojska Aleksego w bitwie pod Taurocomon. Cesarz umocnił później władzę i powiększył siły zbrojne, by stawić czoło próbom zdobycia cesarstwa. Patrz także bizantyjsko-turecka wojna