BIZANTYJSKA WOJNA DOMOWA

bizantyjska wojna domowa 1222- Usiłując wskrzesić cesarstwo bizan­tyjskie, dwa rywalizujące, niezależne pań­stwa greckie, cesarstwo nicejskie i Epir prowadziły walki między sobą oraz z cesar­stwem łacińskim (patrz łacińskiego i bi­zantyjskiego cesarstwa wojna druga 1224-1237). W walce o władzę w cesarstwie nicejskim Jan III (zm. 1254) pokonał w 1222 dwóch braci Teodora I Laskarisa (ok. 1175-1222), następnie pobił wojska cesars­twa łacińskiego i w 1225 został panem większej części Azji Mniejszej. Gdy Teodor Dukas Angelos (wzmian. 1220-1230), des­pota Epiru, ogłosił się w tym samym roku cesarzem bizantyjskim, Jan III sprzeciwił się temu i wysłał wojska, które poniosły klęskę pod Adrianopolem (Edirne) w Tracji. W 1230 wojska Jana pobiły armię Teodora i z pomocą Bułgarów Iwana II (zm. 1241) obiegły w 1235 Konstantynopol (Stambuł), jednakże bez powodzenia. Po śmierci Iwana

II Jan zdobył terytoria bułgarskie i ponow­nie najechał Epir, zmuszając go w 1242 do -luznania zwierzchnictwa cesarstwa nicej­skiego. Patrz także bizantyjska wojna domowa