BIZANTYJSKO-MUZUŁMAŃSKA WOJNA

BIZANTYJSKO-MUZUŁMAŃSKA WOJNA 698-718. Muzułmanie po 679 nie podej­mowali szeroko zakrojonych działań zaczep­nych przeciwko Bizancjum (patrz bizantyj­sko-muzułmańska wojna 668-679), nadal trwały jednak walki na mniejszą skalę; były to wzajemne napady na miasta i terytoria. Otwarta wojna wybuchła w 698, gdy Arabo­wie zdobyli i całkowicie zniszczyli należącą do Bizancjum Kartaginę w Afryce Północ­nej. Po zdobyciu w 699 z położonej na północny zachód od Kartaginy Utyki (Uty­ka została kompletnie zniszczona), Bizan­cjum utraciło wszystkie posiadłości w Af­ryce Północnej. Słabość władzy cesarskiej sprawiała, że Bizancjum nie mogło obronić swych terytoriów. Arabowie najechali naj­pierw Cylicję w południowo-wschodniej części Azji Mniejszej, później położony dalej na północ Pont. Kolejne bunty armii bizan­tyjskiej doprowadziły w latach 713-717 do obalenia trzech cesarzy, aż wreszcie tron zdobył Leon Izauryjski (680P-741), wódz bizantyjski, panujący jako Leon III. Gdy obejmował tron, do stolicy Bizancjum zbli­żała się ogromna armia arabska (patrz anas-tazjuszaii bunt 720-721; konstantynopola oblężenie