BIZANTYJSKO-MUZUŁMAŃSKA WOJNA

BIZANTYJSKO-MUZUŁMAŃSKA WOJNA 645-656. Gdy kalif Osman (zm. 656) po­zbawił władzy gubernatora Aleksandrii Am-ra ibn al-Assa (zm. 664) doszło do powstania probizantyjskiego w tym mieście w 645. Jednakże Amur został przywrócony na swe stanowisko, pobił Bizantyjczyków pod Ni-kin i 646 zdobył Aleksandrię. Muzułmanie wznowili najazdy na Bizancjum; w 653 zdobyli Cypr oraz bizantyjską część Armenii i zamierzali zdobyć Konstantynopol (Stam­buł), stolicę cesarstwa bizantyjskiego. W tym celu Muawija (602P-680), zarządca Syrii, zbudował pierwszą wojenną flotę mu­zułmańską. W wielkiej bitwie morskiej u wybrzeży Licji muzułmanie pobili w 655 flotę bizantyjską pod dowództwem cesarza Konstansa II (630-668). Muawija przerwał jednak swą wyprawę na Konstantynopol i zawarł rozejm z Bizantyjczykami, gdyż musiał wrócić do Syrii, by przeszkodzić Alemu ibn Abi Talibowi (600P-661) w ob­jęciu kalifatu (patrz bizantyjsko-muzułmań­ska wojna 633-642, muzułmańska wojna

DOMOWA 657-661).