BIZANTYJSKO-MUZUŁMAŃSKIE WOJNY

BIZANTYJSKO-MUZUŁMAŃSKIE WOJNY Pod koniec X w. wenecka flota zwyciężyła muzułmańskich piratów z Dalmacji, stracili oni również dwa silne punkty oporu, Kurzolę (Korcula) i Lagostę (Lastovo). Mimo to piraci nadal łupili kup­ców na Adriatyku, co skłoniło Raguzę (Dub­rownik) do przymierza z cesarstwem bizan­tyjskim (którym w tym czasie rządzili wspó­lnie cesarzowa Zofia [980-1050] i jej mąż cesarz Roman III Argyros [968?-1034]). Celem przymierza była wspólna walka z łu­pieżcami. W 1032 połączona flota Bizancjum i Raguzy zwyciężyła piratów na Adriatyku. Później bizantyjskie okręty wojenne, ob­sadzone głównie przez najemnych wikin­gów, przemierzały całe Morze Śródziemne, gromiąc piratów i siejąc zniszczenie w mu-

zułmańskiej części wybrzeża w Afryce Pół-nocnej.