BIZANTYJSKO-TURECKA WOJNA

BIZANTYJSKO-TURECKA WOJNA 1329- W latach dwudziestych XIV w. za panowania Orchana (1279-1359), syna i na­stępcy Osmana I (1258-1326), osmańscy Turcy osiedlili się w doskonale obranym miejscu na półwyspie Gallipoli (między Morzem Egejskim a Dardanelami) i stamtąd zaczęli najeżdżać bizantyjskie terytoria w Tracji i Macedonii. Po BIZANTYJSKIEJ WOJNIE DOMOWEJ 1321-1328 cesarstwo za panowania Andronikosa II Paleologa (1296-1341) popadło w ogromne kłopoty finansowe i militarne i nie było w stanie przeciwstawić się tureckim najeźdźcom. Tur­cy zdobyli Niceę w 1331 i Nikomedię w 1337; w 1338 opanowali zachodnią część Azji Mniejszej. Cesarz musiał zgodzić się na tureckie warunki rozejmu, potrzebny mu był bowiem sojusz z Turkami przeciw Serbom i ich ekspansjonistycznemu przy­wódcy, Stefanowi Duszanowi (1308P-1388).