BIZANTYJSKO-TURECKA WOJNA

BIZANTYJSKO-TURECKA WOJNA 1064--1081. Niezależne od siebie, rywalizujące grupy Turków najeżdżały przez wiele lat cesarstwo bizantyjskie, ale nie uzyskały większych zdobyczy terytorialnych. Ostate­cznie Turcy seldżuccy pod wodzą Alp Ars-lana (1029-1072) zdobyli Ani we wschod­niej Anatolii (obecnie Turcja) i spustoszyli Armenię w 1064. W ciągu następnych trzech lat Turcy seldżuccy wdarli się głęboko w głąb Anatolii, a wówczas cesarz bizantyj­ski Roman IV Diogenes (zm. 1072) podjął działania zaczepne i zmusił Alpa Arslana do wycofania się z Heraklei do Aleppo. Ale w 1070 Turcy seldżuccy ponownie najechali cesarstwo i zwyciężyli Bizantyjczyków pod Sebasteą. W sierpniu 1071 Turcy pod wodzą Alpa Arslana rozbili 50-tysięczną armię bizantyjską pod ormiańską osadą Manziker-tem i wzięli do niewoli Romana. Następnie zajęli większą część Anatolii, nie oszczędza-

jąć ludności. Bizantyjczycy zwerbowali do walk z Turkami licznych europejskich na­jemników, którzy zasilili szeregi armii. Mi­mo stałych wewnętrznych zamieszek w ce­sarstwie wojska bizantyjskie powstrzymały marsz Turków. Koronowany na cesarza w 1080 Aleksy I Komnenos (1048-1118) w 1081 zawarł porozumienie pokojowe z Tu­rkami, w którym odstąpił zdobyte przez nich terytoria. Patrz także krucjata pierw­sza