BIZANTYJSKO-TURECKA WOJNA

BIZANTYJSKO-TURECKA WOJNA 1359--1399. Jan V Paleolog (1332-1391), który przejął w 1354 tron bizantyjski po Janie VI Kantakuzenie (1292-1383), bezskutecznie szukał w sąsiednich księstwach wsparcia dla zorganizowania obrony przed napierają­cymi Turkami osmańskimi. W 1359 Turcy, którzy zajęli już większą część ziem cesars­twa, otoczyli Konstantynopol (Stambuł). Wojska bizantyjskie odpierały ataki Tur­ków, a Jan V osobiście udał się w 1369 do Rzymu, by błagać o pomoc. W tym czasie Turcy kontynuowali podboje, zwyciężyli Serbów (którzy najechali cesarstwo, by za­garnąć jego część), a potem, w 1371, opano­wali Macedonię. W bitwie na Kosowym Polu w 1389 odnieśli decydujące zwycięstwo nad chrześcijańską armią złożoną m.in. z Serbów, Bułgarów, Bośniaków, Albań-czyków. Bizantyjskie cesarstwo utraciło zna­czną część swych terytoriów. W latach 1391-1394 Turcy oblegali Konstantynopol, jednak w 1399 ochotnicy i najemnicy z za­chodu zmusili ich do odwrotu.