BOLIWIJSKA REWOLUCJA NARODOWA

BOLIWIJSKA REWOLUCJA NARODOWA 1952. Boliwijski Narodowy Ruch Rewolu­cyjny (MNR) został zdelegalizowany w 1946. Mimo to nadal miał tysiące zwolenników, którzy domagali się reformy rolnej, sprawie­dliwości oraz kontroli nad bogatymi kopal­niami cyny. W wyborach prezydenckich w 1951 większość głosów zdobył kandydat MNR, Yictor Paź Estenssoro (ur. 1907), założyciel i przywódca MNR, były profesor ekonomii, przebywający na emigracji w Ar­gentynie. Rząd utrzymywał, że Estenssoro nie uzyskał wymaganej większości, a zatem prezydent musi być wybrany przez Kongres. By przeszkodzić MNR w dojściu do władzy, ustępujący prezydent Boliwii złożył rezygna­cję i przekazał władzę 10-osobowej juncie wojskowej, mającej wielu zdecydowanych przeciwników. Od 8 do 11 kwietnia 1952 trwały rozruchy w La Paź, administracyjnej stolicy Boliwii, i w innych miejscowościach. MNR wspierana przez uzbrojonych robotni­ków, cywilów, chłopów i policję narodową, obaliła juntę wojskową i wezwała Yictora Paza Estenssoro do powrotu z emigracji i objęcia urzędu prezydenta. Nowy prezy­dent spełnił swoje obietnice: znacjonalizo-wał kopalnie cyny, podniósł płace górników, zlikwidował wielkie majątki obszarnicze i przydzielił ziemię bezrolnym Indianom. Uchwalono powszechne prawo wyborcze. Yictor Paź Estenssoro podjął bezpardonową walkę ze swoimi przeciwnikami, wielu z nich uwięził. Była to jedna z najpoważniej­szych rewolucji w Ameryce Południowej. Boliwia „nagle zerwała kajdany niewolnict­wa', a jej ludność, zwłaszcza indiańska, zyskała prawa cywilne i polityczne, które musiały uznać również następne rządy.