BRUCEA POWSTANIE

BRUCEA POWSTANIE 1306-1314. Osobiste ambicje skłaniały Roberta Bruce'a (1274-1329) do schlebiania obu stronom podczas szkockich walk z Edwardem I (1239-1307), królem Anglii. Pod Falkirk (patrz wallacfa bunt 1297-1305) Bruce przyłączył się do Wallace'a, ale już w 1302 ' stał po stronie Edwarda. W 1306 Bruce zabił w pojedynku barona Johna Comyna, przywódcę opozycji antyangielskiej, sam stanął na jej czele i koronował się w Scone na króla Szkocji. Edward wkroczył do Szko­cji i zwyciężył pod Methven. Bruce uciekł do Irlandii. Po powrocie Roberta w 1307 Szkoci skupili się wokół niego, zwłaszcza po tym, jak jego oddziały (uzbrojone w piki) wybiły cały oddział kawalerii angielskiej. Edward zmarł w 1307 na początku nowej kampanii. Po nieudanej kampanii w 1310 Edward II (1284-1327) na kilka lat zrezyg­nował z podboju całej Szkocji, do czego dążył jego ojciec. W tym czasie Bruce zawarł pokój z większością Szkotów - swoich wro­gów, wzmocnił wojska, zyskał uznanie króla Francji i przeciągnął na swoją stronę szkoc­kie duchowieństwo. W 1311 zdobył Durham i Hartlepool i do 1314 odzyskał wszystkie zamki, opanowane wcześniej przez wojska angielskie, z wyjątkiem Berwick i Stirling. Ten ostatni był już oblegany w 1313 (patrz bannockburn, bitwa pod bannockburn 1313-13H). Patrz także szkocka wojna