BUŁGARSKO-BIZANTYJSKA WOJNA

BUŁGARSKO-BIZANTYJSKA WOJNA 981--1018. W 979 wojska bułgarskie cara Sa­muela (zm. 1014) dokonały inwazji na Tes-salię we wschodniej Grecji i zajęły Larisę i Dyrrachium. Za panowania Bazylego II (ok. 958-1025) Bizantyjczycy dokonali na­jazdu na Bułgarię, ale Bułgarzy pod wodzą cara Samuela pobili ich w 981 w pobliżu Sofii. Samuel, wykorzystując okres zamętu w cesarstwie bizantyjskim, zaczął rozszerzać swoją władzę na Bułgarię wschodnią, a także poza jej obszar. W 996 Bułgarzy podjęli wyprawę w głąb Grecji. W drodze powrotnej zostali rozbici całkowicie nad rzeką Sper-cheios (w okolicach Lamii). W 1003 Bazyli odzyskał Grecję i Macedonię. Rozpoczął podbój Bułgarii, ale wojna toczyła się do 1009 ze zmiennym szczęściem. W 1014 armia Bazylego rozbiła wojska Samuela pod Strumicą; do niewoli dostało się około 15 tysięcy żołnierzy bułgarskich. Prawie wszys­cy zostali oślepieni i odesłani do Samuela, który zmarł wstrząśnięty widokiem swoich

okaleczonych żołnierzy. Bazyli, zwany odtąd Bułgarobójcą, prowadził dalej systematyczny podbój Bułgarii. Zahamowała go w latach 1016-1018 wojna podjazdowa prowadzona przez chana Jana Władysława. Gdy poległ on w 1018, opór bułgarski załamał się.