BURGUNDZKO-FRANKOŃSKA WOJNA

BURGUNDZKO-FRANKOŃSKA WOJNA 523--534. Frankońskie królestwo Chlodwiga (ok. 466-511) podzielone zostało między jego czterech synów: Teodoryka I (zm. 534), Chlodomira (zm. 524), Childeberta (zm. 558) i Chlotara I (zm. 561). Wszyscy czterej dążyli do powiększenia swoich terytoriów. W 523 wkroczyli do Burgundii, gdzie ujęli i zamor­dowali króla Burgundii, Zygmunta (zm. 524). Po śmierci Chlodomira w 524 Chlotar i Chil-debert zajęli jego ziemie i zamordowali jego dzieci. W tym samym roku burgundzkie wojska pod wodzą Godomara (zm. 532), brata Zygmunta, zwyciężyły Franków w bitwie pod Yererance i zmusiły do wycofania się. Bur-gundia pozostała niepodległa do 532, kiedy to Frankowie dokonali powtórnego najazdu. Godomar został zabity, a w 534 królestwo Burgundii było już w rękach Chlotara i Chil­deberta, którzy sprawowali nad nim wspólne rządy (udział Teodoryka skończył się wraz z jego śmiercią w 534). Ze śmiercią Godoma­ra wygasła burgundzka dynastia królewska.