BURUNDYJSKA WOJNA DOMOWA

BURUNDYJSKA WOJNA DOMOWA 1972.

Kilka wieków temu Tutsi, wojowniczy ho­dowcy bydła, podbili we wschodniej Afryce Hutu, którzy zajmowali się uprawą ziemi. Tutsi stali się arystokratyczną mniejszością sprawującą rządy i utrzymywali nad Hutu feudalną zwierzchność. Gdy Belgia uznała w 1962 niepodległość Burundi, ustanowiono w tym kraju monarchię Tutsi. Wśród elity Tutsi wybuchła walka o władzę; w 1966 w następstwie przewrotu wojskowego mwa-mi (król) został pozbawiony tronu, prokla­mowano republikę, ale Tutsi pozostali u władzy. W 1970 dyskryminowani Hutu podjęli nieudaną próbę przejęcia władzy; w czasie powstania zabili wielu Tutsi. Po stłumieniu buntu większość przywódców Hutu została stracona. W kwietniu 1972 rząd zdławił próbę odzyskania władzy podję­tą przez mwami (który został zabity), póź­niej w całym Burundi wybuchło zbrojne powstanie Hutu, którzy zaciekle atakowali Tutsi. W odwecie rząd - dążąc do stłumienia powstania - zabił około 100 tysięcy Hutu. Zwycięscy Tutsi, którzy stracili około 10 tysięcy ludzi, w ciągu kilku miesięcy całko­wicie opanowali sytuację. W 1973 walki wybuchły na nowo; tysiące Hutu uciekło do sąsiedniego Zairu, Ruandy i Tanzanii. Patrz także ruandyjska wojna domowa 1959-1961.