CHILUSKA WOJNA DOMOWA

CHILUSKA WOJNA DOMOWA 1829-1830.

Po obaleniu w 1823 chilijskiego dyktatora Bernardo O'Higginsa (1778-1842) Chile prze­żyło okres niesłychanego zamętu. Konser­watywni, bogaci posiadacze ziemscy i ducho­wieństwo zawiązali przymierze, aby przeciw­stawić się liberałom rekrutującym się przede wszystkim z klas niższych. Liberałowie po­pierali lokalną autonomię, reformy rolne i og­raniczenie władzy kościelnej. Ogłoszenie li­beralnej konstytucji w 1828 spowodowało kryzys, w wyniku którego w 1829 wybuchła wojna domowa. Konserwatyści poparli gene­rała Joaąuina Prieto (1786-1854), dowódcę największego garnizonu wojskowego znajdu­jącego się w Concepción; wojskami liberałów dowodził generał Ramon Freire (1787-1851). 17 kwietnia 1830 obie armie spotkały się w bitwie pod Lircay, w której decydujące zwycięstwo odnieśli konserwatyści. Prieto został prezydentem; jednym z ministrów gabinetu mianował Diego Portalesa (1793-1837), który później został dyktatorem rządu konserwatywnego. Patrz także peru-

WIAŃSKO-BOLIWIJSKIEJ FEDERACJI WOJNA