CHIŃSKA WOJNA DOMOWA

CHIŃSKA WOJNA DOMOWA 1627-1644.

W końcowym okresie dynastii Ming uciąż­liwe podatki, zniszczenia będące skutkiem najazdów mandżurskich (patrz mandżurski podbój chin i6is-i65o), rujnujące powodzie i klęski głodu oraz polityczne intrygi znacz­nie pogorszyły sytuację milionów Chińczy­ków i stały się powodem powstań w wielu regionach cesarstwa. Dowódcy wojskowi przyjmowali bezdomnych ludzi do swoich prywatnych armii i zagarniali ogromne te­rytoria kraju. Jednym z najpotężniejszych wodzów był Li Tzu-cz'eng (1605-1645), który w 1637 usiłował bezskutecznie zdobyć stolicę prowincji Syczuan. Nie zrezygnował z walk - poprowadził armię do prowincji Szansi, a w 1640 - do prowincji Honan. W 1642 był już panem prowincji, a w rok później przejął władzę w Szansi i ogłosił się cesarzem. W 1644 wyruszył na czele 300 tysięcy żołnierzy do stolicy cesarstwa, Peki­nu. Z tego miasta wyprawiono przeciw niemu dwie armie pod dowództwem rywa­lizujących ze sobą dowódców; brak koor­dynacji sprawił, że obie armie doznały ciężkich klęsk i powstańcy weszli triumfial-nie do miasta. Ostatni cesarz z dynastii Ming powiesił się z rozpaczy, a Li na krótki czas objął tron.