CHIŃSKO-ANNAMSKA WOJNA

CHIŃSKO-ANNAMSKA WOJNA 907-939.

Gdy po upadku dynastii Tang (907) w Chi­nach zapanowała anarchia, Annam („uspo­kojone południe' - nazwa chińska, zniena­widzona przez mieszkańców), wówczas pro­wincja chińska, rozpoczął walkę o niepod­ległość. Annamczycy uzyskali już w 906 prawo wyboru własnego gubernatora (a póź­niej wszystkich członków rządu). Walki zaczęły się od potyczek na północy z kan-tońskimi Chińczykami, do 931 Chińczycy zostali wyparci z Annamu. Po zamordowa­niu annamskiego przywódcy przez zbun­towanego oficera, Ngo Quyena (897-944), zięć zamordowanego podburzył możnowład-ców i wieśniaków przeciw zabójcy, a ten zwrócił się o pomoc do Chin. Ngo zabił mordercę i stawił czoło wojskom chińskim nad rzeką Bach Dang w Annamie. Ngo, doskonały taktyk, kazał wbić w dno rzeki żelazne ostrza, niewidoczne w czasie przy­pływu. Chińskie okręty wpłynęły w górę rzeki, a kiedy nastąpił odpływ i woda opad­ła, statki osiadły na ostrzach i znalazły się w pułapce. Annamczycy odnieśli zwycięstwo, a ich kraj odzyskał niepodległość. Ngo został władcą Annamu, rozciągającego się od chińskich wzgórz w prowincji Junan do 17. równoleżnika na południu (teren pół­nocnego Wietnamu).