CHIŃSKO-INOYJSKI SPÓR GRANICZNY

CHIŃSKO-INOYJSKI SPÓR GRANICZNY 1959-1962. Od odzyskania niepodległości Indie twierdzą, że obowiązuje granica pań­stwowa wytyczona przez Wielką Brytanię, jednak Chiny stoją na stanowisku, że gra­nica ustalona przez mocarstwo imperiali-styczne jest nieważna i powinna być przed­miotem negocjacji. Obszar sporny leży na płaskowyżu Aksaj-Chin wzdłuż linii McMahona w Granicznej Agencji Półno-cno-Zachodniej; Indie uważają, że jest to część Ladakh we wschodnim Kaszmirze. Pod koniec lat pięćdziesiątych Chińczycy zbudowali drogę biegnącą przez płaskowyż Aksaj-Chin do zachodniego Tybetu. Indie dowiedziały się o niej dopiero w 1959, gdy wojska wysłane na ten teren stwier­dziły, że są tam już żołnierze chińscy. Doszło do poważnych walk. Próby roz­wiązania konfliktu na drodze negocjacji nie zakończyły się sukcesem. W 1962 rząd indyjski rozkazał swoim wojskom, by prze­kroczyły linię graniczną terenu zajętego przez Chińczyków. Chiny zaprotestowały i po odmowie Indii powrotu na swoją stronę armia chińska przypuściła atak. Po ciężkich porażkach Hindusi wycofali się. Chińczycy ogłosili zawieszenie broni i cof­nęli się kilkanaście kilometrów za linię ustaloną 7 listopada 1959.