CHIŃSKO-TYBETAŃSKA WOJNA

CHIŃSKO-TYBETAŃSKA  WOJNA 1750-

-1751. Od wieków chińscy cesarze popierali dalajlamów uznając, że jest to najlepszy sposób na uniknięcie walk na zachodniej granicy Chin. Na początku XVIII w. Chiń­czycy osadzili w Lhasie, stolicy Tybetu, dwóch rezydentów zwanych am-ban. W 1750 am-banowie zaaranżowali zabójstwo tybetańskiego regenta; w odpowiedzi na to rozwścieczeni mieszkańcy wymordowali z kolei wszystkich Chińczyków przebywają­cych w Lhasie. Cesarz Qianlong wysłał armię do górzystego tybetańskiego królestwa w celu przywrócenia tam spokoju. Po cięż­kich walkach żołnierzom chińskim udało się zgnieść opór. Działalność polityczna dalajlamy podlegała teraz kontroli am-ba-nów, co pozwoliło Chinom odzyskać wpływ w Tybecie; am-banowie decydowali również o wyborze następcy dalajlamy. Chińczycy pragnęli ograniczyć znaczenie dalajlamy, dlatego udzielili większego poparcia pan-czenlamie z Taszilungpo, drugiemu obok dalajlamy najwyższemu dostojnikowi religij­nemu w Tybecie.