CHIÑSKO-TYBETAÑSKA WOJNA

CHIÑSKO-TYBETAÑSKA  WOJNA 1750-

-1751. Od wieków chiñscy cesarze popierali dalajlamów uznajàc, ýe jest to najlepszy sposób na unikniæcie walk na zachodniej granicy Chin. Na poczàtku XVIII w. Chiñ­czycy osadzili w Lhasie, stolicy Tybetu, dwóch rezydentów zwanych am-ban. W 1750 am-banowie zaaranýowali zabójstwo tybetañskiego regenta; w odpowiedzi na to rozwúcieczeni mieszkañcy wymordowali z kolei wszystkich Chiñczyków przebywajà­cych w Lhasie. Cesarz Qianlong wysùaù armiæ do górzystego tybetañskiego królestwa w celu przywrócenia tam spokoju. Po ciæý­kich walkach ýoùnierzom chiñskim udaùo siæ zgnieúã opór. Dziaùalnoúã polityczna dalajlamy podlegaùa teraz kontroli am-ba-nów, co pozwoliùo Chinom odzyskaã wpùyw w Tybecie; am-banowie decydowali równieý o wyborze nastæpcy dalajlamy. Chiñczycy pragnæli ograniczyã znaczenie dalajlamy, dlatego udzielili wiækszego poparcia pan-czenlamie z Taszilungpo, drugiemu obok dalajlamy najwyýszemu dostojnikowi religij­nemu w Tybecie.