CHŁOPSKA WOJNA W NIEMCZECH

CHŁOPSKA WOJNA W NIEMCZECH 1524- Przed reformacją powszechnym zja­wiskiem w Niemczech były powstania, na ogół daremne i kończące się niepowodze­niem. Jednym z ważniejszych było wystą­pienie Związku Trzewika (Bundesschuh), związku ubogich mieszkańców wsi dążących do uzyskania swobód i przywilejów podob­nych do praw posiadanych przez Szwaj­carów (patrz AUSTRIACKO-SZWAJCARSKA Woj-na 1499). Konflikty wybuchały z powodów politycznych, społecznych i gospodarczych i kierowały się przeciw ogromnej niespra­wiedliwości istniejącej na niemieckiej wsi; pobudzały je także pewne idee Marcina

Lutra (1483-1546), Ulricha Zwingliego (1484-1531) i Jana Kalwina (1509-1564), jakkolwiek w bardzo uproszczonej postaci. W 1624 chłopi zebrali się w Szwabii oraz Frankonii i spustoszyli wiejskie okręgi połu­dniowych Niemiec. Gdy powstańców zaczęli popierać miejscowi posiadacze ziemscy i na­wet kilka miast, a wojna ogarnęła Hesję, Turyngię, Saksonię i Tyrol, niemiecka szla­chta postanowiła rozprawić się z chłopami. W 1525 potępił ich również Luter, roz­gniewany z powodu dokonywanych przez powstańców grabieży. W tym samym roku siły luterańskiego księcia Hesji i katolic­kiego księcia Saksonii wspólnie stoczyły bitwę z powstańcami we Frankenhausen, w Turyngii. Bitwa zakończyła się klęską chłopów; powstanie straciło na rozmachu po ujęciu i ścięciu Tomasza Muntzera (1489?-1525). Mimo zdławienia powstania w Niemczech, w którym straciło życie około 100 tysięcy chłopów, austriaccy biedacy walczyli dalej, równie bezskutecznie; ich bunt został stłumiony w 1526. Patrz ryce­rzy powstanie