CHREMONIDEŃSKA WOJNA

CHREMONIDEŃSKA WOJNA 266-261 p.n.e.

Śmierć Pyrrusa (318P-272), króla Epiru, umocniła pozycję króla Macedonii Anty-gona II (ok. 319-239) i pozwoliła mu na uzyskanie pełnej hegemonii w Grecji (patrz diadochów wojny 323-281 p.n.e.). Wcześniej Antygon stworzył dla niej podstawy ob­sadzając swymi załogami kilka ważnych punktów strategicznych i zawierając soju­sze z zaprzyjaźnionymi rządami. W 267 Ateny i Sparta zawarły przymierze z Egip­tem i wypowiedziały wojnę Macedonii, is­totną rolę odegrał w niej przywódca ateński Chremonides, stąd nazwa tej wojny. An­tygon w 266 najechał Attykę. W 266 Spa-rtanom nie udało się zdobyć fortyfikacji macedońskich na Istmie Korynckim, a w 265 zostali tu pobici. W rok później wojska Antygona odparły najazd epirocki na Macedonię. W 263 po odpłynięciu floty egipskiej kontrolującej pobrzeże Attyki wojska Antygona obiegły Ateny i zmusiły je do kapitulacji w 262. Pokój zawarty w 261 przetrwał 10 lat.