COMUNEROS POWSTANIE W NOWEJ GRANADZIE

COMUNEROS POWSTANIE W NOWEJ GRA­NADZIE 1781. W Nowej Granadzie (Ko­lumbia, Panama, Wenezuela i Ekwador) władze hiszpańskie dążyły do powiększenia dochodów króla poprzez ściągnięcie siłą zaległych podatków oraz podwyższenie po­datku od tytoniu i alkoholu. Działania te doprowadziły do wrzenia i wybuchu roz­ruchów w Socorro w marcu 1781. Wkrótce w całym kraju doszło do buntu grup comu­neros, obywateli dążących do wprowadzenia demokratycznych reform, którym przewo­dzili Juan Francisco Berbeo, Jose Antonio Galan i Ambrosio Pisco. Comuneros za­władnęli krajem i nie przystali na wprowa­dzenie nowych podatków. Gdy „armia' comuneros pod wodzą Berbeo przygotowy­wała się do marszu na Bogotę, rozpoczęto

negocjacje, które zakończyły się ustąpieniem władz przed żądaniami comuneros domaga­jących się położenia kresu podatkom i mo­nopolom. Powstańcy rozeszli się, jednak wicekról hiszpański po otrzymaniu posił­ków poprowadził armię w głąb kraju i rozbił comuneros oraz ich indiańskich sprzymie­rzeńców. Berbeo i Galan zostali straceni, Pisco i wielu innych zwolenników tego ruchu zostało skazanych na kary długolet­niego więzienia.