CROMWELLA KAMPANIA IRLANDZKA

CROMWELLA KAMPANIA IRLANDZKA Angielska Rada Stanu skierowa­ła w 1649 Olivera Cromwella (1599-1658) na czele armii do Irlandii (patrz angielska wojna domowa druga 1648-1651). Rojaliści pod wodzą markiza Ormonda, pobici przez wojska protestanckiego gubernatora Dublina pod Rathimes, wycofali się na północ do Droghed. Obiegł ją Cromwell, który zagroził, że zabije wszystkich buntowników ujętych z bronią w ręku. Po zdobyciu miasta l wrześ­nia doszło na rozkaz Cromwella do dwudnio­wej rzezi obrońców i ludności cywilnej, w sumie zabito kilka tysięcy osób. Generał twierdził przy tym, że jest to „sprawiedliwy wyrok Boga'. Później nakazał również doko­nać rzezi w zdobytym Wexford. Cromwell oblegał kilka miast i do połowy 1650 zajął dużą część Irlandii. Obrońcy Clonmelu w maju 1650 odparli dwa szturmy zadając ciężkie straty Anglikom, a gdy zabrakło im amunicji i żywności, uszli nocą z twierdzy. 26 maja opuścili Irlandię. Anglicy kontynuo­wali jej podbój. 12 maja padła ostatnia twier­dza irlandzka - Galway. Nadal trwała party­zantka. Cromwell stosował również bezwzglę­dne metody osadnictwa: Anglia zagarnęła dwie trzecie irlandzkiej ziemi, skolonizowała kraj i przesiedliła tysiące dawnych mieszkań­ców na pustkowia lub do kolonii. Irlandia straciła około jednej trzeciej ludności.