CZARNA WOJNA

CZARNA WOJNA 1804-1830. Żołnierze i osadnicy europejscy na Ziemi van Dieme-na (Tasmania) nękali rdzenną ludność tas-mańską, przejęli także cenne tereny łowiec­kie należące do tubylców. W 1804 w czasie polowania biali zaatakowali i zabili kilku tubylców, co spowodowało wybuch długo­trwałej „wojny buszu', w wyniku której znacznie zmniejszyła się liczba rdzennych mieszkańców. Rozbójnicy grabili i zabijali w tym czasie białych i tubylców, co zwięk­szyło terror i rozlew krwi. W 1830 guber­nator Tasmanii, sir George Arthur (1784-1854), zdołał schwytać i powiesić wielu rozbójników. Nie udało mu się jednak

zrealizować planu otoczenia tubylców „czar­ną linią', czyli kordonem tysięcy osadni­ków, którzy mieli wypędzić z buszu tubyl­ców (wypłoszono tylko jednego chłopca i jedną kobietę). Jednakże walki z czasem wygasły, a w 1835 nakłoniono pozostałych przy życiu tubylców do osiedlenia się na pobliskiej Wyspie Flindersa.