DANII WOJNA Z POŁABIANAMI

DANII WOJNA Z POŁABIANAMI 1160--l 169.. W okresie gwałtownych konfliktów wewnętrznych w Danii (patrz duńska woj­na domowa 1146-115?). Połabianie - słowiań­skie, pogańskie plemiona znad Łaby - nie­ustannie nękali pirackimi napadami przy­brzeżne tereny Danii i Niemiec, wyróżniali się w tym szczególnie Ranowie zamiesz­kujący wyspę Rugię. Henryk Lew (1129-1195), książę saski i Albrecht Nie­dźwiedź (ok. 1100-1170), margrabia Bran­denburgii zorganizowali w 1147 krucjatę przeciw Połabianom. W 1159 przyłączył się do niej król duński Waldemar I (1131--1182), który co rok organizował wyprawę na Rugię i Pomorze zaodrzańskie. Duński mąż stanu, biskup i wódz, Absałon (1128-1201) obiegł Arkonę, twierdzę na Rugii. W oblężeniu uczestniczyli też ksią­żęta zachodniopomorscy Kazimierz i Bogu­sław. Forteca poddała się w 1169. Wyspa uznała zwierzchność Danii i musiała przyjąć chrześcijaństwo. Duńczycy zniszczyli po­gańskie posągi i świątynię.