DELHIJSKIEGO SUŁTANATU WOJNY Z GU-DŻARATEM l MALWĄ

DELHIJSKIEGO SUŁTANATU WOJNY Z GU-DŻARATEM l MALWĄ 1299-1312. Śmierć władcy sułtanatu delhijskiego (Indie) Bal-bana (zm. 1287) stała się przyczyną zaciekłej walki o władzę między Afgańczykami a no­wymi możnowładcami tureckimi; była to okazja dla wielu książąt hinduskich, a zwłasz­cza dla władców takich dużych królestw jak Gudżarat i Malwa, do zrzucenia zależności wasalnej od Delhi. Ostatecznie w Delhi zwyciężyli Turcy; władzę zdobyła nowa dynastia Chaldżich, która panowała od 1290 do 1320. Drugi władca z dynastii Chaldżich, Ala ud-Din (wzmian. 1296-1316), który zamordował rywala, by objąć tron, postano­wił podporządkować sobie księstwa hindu­skie i w ten sposób uzdrowić finanse Delhi. W 1299 rozpoczął kilka najazdów i oblężeń; najechał Gudżarat i podporządkował go sobie w tym samym roku. Podbój Malwy trwał dłużej, ponieważ w tym samym czasie - w latach 1299-1308 - Ala ud-Din musiał odeprzeć najazd Mongołów. Zdobył potężne fortece Ranthambor (1301), Ćitor (1303) i Mandu (1305). Walki były niesłychanie krwawe, zwłaszcza o Ćitor, gdzie zdespero­wani obrońcy, przestrzegając obrzędu jau-hor, rzucali na stos pogrzebowy dzieci i żo­ny, a potem sami przeprowadzali samobój­czy atak na przeciwników. Ala ud-Din rozpoczął później DELHIJSKIEGO SUŁ­TANATU NAJAZDY NA POŁUDNIOWE INDIE, zakończył jednocześnie podbój księstw Radżputany zdobywając twierdze Siwana (1308) i Dźalor (1312).