DIONIZJUSZA WOJNA PIERWSZA

DIONIZJUSZA WOJNA PIERWSZA 398-397 p.n.e. Dionizjusz Starszy (430-367), tyran Syrakuz, wywołał wojnę z Kartaginą kieru­jąc się dwoma względami: chciał w ten sposób utrzymać mieszkańców swego miasta w posłuszeństwie i wyprzeć Kartagińczyków władających znaczną częścią Sycylii. 80--tysięczna armia Dionizjusza obiegła, zdo­była i splądrowała Modikę, dużą twierdzę kartagińską. W odwecie Kartagińczycy pod wodzą Himilkona (zm. 396) zniszczyli floty Syrakuz i obiegli miasto. Dionizjusz otrzy­mał pomóc ze Sparty i rozbił armię Himil­kona, osłabioną panującą zarazą. Himilkon zdołał uratować tylko kartagińskich obywa-teli-żołnierzy. Zgnębiony Himilkon popeł­nił w 396 samobójstwo. Druga wojna Dio­nizjusza 393-392 p.n.e. W 393 Kartagina wznowiła działania wojenne, ale armia Dio­nizjusza zadała pod Messaną klęskę wojsku przeciwnika. W 392 Dionizjusz wymusił zawarcie układu, który zapewnił Syrakuzom panowanie nad większą częścią Sycylii i „stopą' Italii (Apulia i Kalabria, poprzed­nio terytoria Kartaginy). Trzecia wojna Dionizjusza 382-376 p.n.e. Po dziesięcio­letniej przerwie w poważniejszych działa­niach wojennych Dionizjusz poprowadził dużą armię przeciw Kartagińczykom wła­dającym zachodnią częścią Sycylii. Począt­kowo odniósł zwycięstwo pod Kabałami w 385, później poniósł ciężką klęskę pod Cronium w pobliżu Palermo. Panowanie nad ziemiami zachodniej Sycylii utrzymała Kartagina, granicę ustanowiono na rzece Halykos (Plątani). Czwarta wojna Dioniz­jusza 368-367 p.n.e. Dionizjusz ponownie najechał zachodnią Sycylię; odnosił począt­kowo sukcesy, ale w czasie blokady Lilyba-eum (Marsali) Kartagińczycy odnieśli zwy­cięstwo nad jego flotą. Po śmierci Dioniz­jusza Starszego (367) jego następca Dioniz­jusz II (zm. 344) przerwał konflikt zbrojny między rywalizującymi miastami-państwa-mi; rozejm trwał prawie 20 lat do czasu TIMOLEONA WOJNY.