DOMINIKANY WOJNA DOMOWA

DOMINIKANY WOJNA DOMOWA 1965- 25 września 1963 grupa oficerów obaliła socjalistycznego prezydenta Juana Bos-cha (ur. 1909) i ustanowiła trzyosobowy rząd cywilny. 24 kwietnia 1965 opowiadający się po stronie Boscha wojskowi dysydenci, wspo­magani przez lewicowców, obalili rząd w sto­licy Santo Domingo. W mieście doszło do rozruchów i pożarów, jednak marynarka wo­jenna, lotnictwo i niektóre oddziały wojsk lądowych, które nie chciały powrotu Boscha do władzy, zdołały odzyskać panowanie nad większą częścią stolicy. Oficerowie sformowali prawicową juntę, mającą rządzić do czasu, aż

możliwe byłoby przeprowadzenie wolnych wyborów. W dalszym ciągu toczyły się walki między ugrupowaniami lewicowymi i prawi­cowymi, co skłoniło amerykańskiego prezy­denta Lyndona B. Johnsona (1908-1973) do wysłania komandosów i floty USA w celu ochrony interesów Stanów Zjednoczonych i udaremnienia przejęcia władzy przez komu­nistów (28 kwietnia 1965). Organizacja Państw Amerykańskich (OAS) doprowadziła 5 maja 1965 do rozejmu; do tego czasu w Dominika­nie znalazło się już 20 tysięcy żołnierzy armii Stanów Zjednoczonych, zginęło 2000 miesz­kańców Dominikany. Choć w celu przywró­cenia spokoju do Dominikany przybyły woj­ska OAS, nadal dochodziło do sporadycznych walk między „powstańcami' stojącymi po stronie Boscha a wojskiem. Wojska USA wspierały działania sił Organizacji Państw Amerykańskich do końca 1965. Przywódcy zwalczających się ugrupowań zgodzili się na powołanie rządu tymczasowego, Bosch wrócił z zagranicy i zażądał odwołania wojsk OAS. W lutym 1966 krajem wstrząsnęły zamieszki wzniecone przez lewicowców i strajk po­wszechny. Bosch przegrał w czerwcu 1966 wybory prezydenckie; prezydentem został centrowy kandydat Joaąuin Balaguer (ur. 1909). Wojska amerykańskie i OAS opuściły Dominikanę.