DORÓW NAJAZDY

DORÓW NAJAZDY ek. p.n.e.

Prehistoryczna Grecja przeżyła trzy większe najazdy ludów mówiących językiem grec­kim. Około 2000 p.n.e. przybyli Mykeń-czycy, posługujący się bronią z brązu, którzy wyparli twórców tamtejszej kultury anatolij-skiej. Następni byli Achajowie (ok. 1500-1400 p.n.e.), którzy żyli obok Mykeń-czyków, oraz Dorowie, którzy posługiwali się już bronią z żelaza. Dorowie pokonali państwa mykeńskie i w całej Grecji znisz­czyli gospodarkę epoki brązu. Wywodzili się z Epiru i południowo-zachodniej Mace­donii. Ich najazd na Grecję przebiegał w dwóch fazach. Pierwszy, mniejszy napływ Dorów nastąpił po 1400; jak pisze Tukidy

des (471 ?-400), służyli oni Achajom i uczest­niczyli w ich działaniach zbrojnych przeciw Mykeńczykom. Według greckiej tradycji, potwierdzonej przez współczesną archeo­logię, większy napływ Dorów nastąpił około 80 lat po TROJAŃSKIEJ WOJNIE. Doro-wie, żeglarze i wojownicy, przybywali na Peloponez zarówno morzem, jak i lądem przez Grecję środkową, burząc po drodze kolejne twierdze mykeńskie; ocalały tylko tebańska Kadmea i ateńskie Akropolis. Do-rowie napływali falami, opanowywali tereny, zagarniali niewolników, zmuszając ocala­łych, dawnych mieszkańców tych ziem do emigracji na wschód, na wyspy Morza Egej­skiego i do Azji Mniejszej, a następnie zaczynali podbój kolejnych obszarów. Do-rowie założyli również kolonie w Italii, na Sycylii i w Azji Mniejszej. W greckiej legendzie najazd Dorów określany jest jako „powrót Heraklidów', według tradycji bo­wiem wodzem pierwszego z trzech głów­nych plemion doryckich (Hylleis, Dymanes, Pamfyloj) był syn Heraklesa, Hylos. Brak jest jakichkolwiek zapisów doryckich; praw­dopodobnie dlatego, że przed przybyciem do Grecji Dorowie nie znali pisma. Choć stali na niższym poziomie kulturalnym i cy­wilizacyjnym niż Achajowie (wyjątek sta­nowiła znajomość żelaza), przyczynili się do rozwoju greckiej kultury, zwłaszcza dra­matu i poezji; stworzyli również chłodny i perfekcyjny porządek dorycki w architek­turze.